Γ2. 6
Η ΟΣΤΕΟΡΡΑΦΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΚΕΦΑΛΙΚΩΝ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΒΡΑΧΙΟΝΙΟΥ.
Ι. Χριστοφορίδης, Δ. Χρηστίδης , Γ. Πετσατώδης, Π. Γκιβίσης, Ι. Πουρνάρας, Π. Συμεωνίδης.
Δημοσιεύθηκε περίληψη στον Τόμο των Πρακτικών σελ. 23
Ανακοινώθηκε στο 16ο Συνέδριο της Ο.Ε.Μ.Α.Θ
Χαλκιδική 15-18 Μαίου 1997
Αναλύονται τα αποτελέσματα 42 καταγμάτων της βραχιονίου κεφαλής που χειρουργήθηκαν στην Ορθοπαιδική κλινική του ΑΠΘ, από τα οποία 10 αντιμετωπίσθηκαν με την τεχνική της οστεορραφής και της συγκράτησης με βελόνες Kirschner. Ο τύπος των καταγμάτων κατά Neer ήταν δυο, τριών ή τεσσάρων τεμαχίων. Η παρακολούθηση κυμάνθηκε από 5 μήνες έως 2,5 χρόνια και όλα τα κατάγματα πωρώθηκαν.
Κρίνεται ότι η μέθοδος έχει πολλά πλεονεκτήματα όπως αποφυγή μεγάλων αποκολήσεων και διατήρηση της αιμάτωσης της κεφαλής, χρήση λίγων υλικών οστεοσύνθεσης και δυνατότητα αφαίρεσής τους με τοπική αναισθησία.
Γ2. 7
ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΑΝΑΤΑΞΗ ΥΠΕΞΑΡΘΡΗΜΑΤΟΣ ΗΜΙΟΛΙΚΗΣ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΧΙΟΥ ΜΕ ΦΟΡΤΙΣΗ ΒΑΡΟΥΣ
Σ. Τράιος, Ε. Καλύβας, Π. Γκιβίσης, Ε. Τασιούλης, Γ. Γιάντσης.
Δημοσιεύθηκε περίληψη στον Τόμο των Πρακτικών σελ. 87
Ανακοινώθηκε στο 16ο Συνέδριο της Ο.Ε.ΜΑ.Θ.
Χαλκιδική 15-18 Μαίου 1997
Παρουσιάζονται οι περιπτώσεις δύο ασθενών που υποβλήθηκαν σε ημιολική αρθροπλαστική Thompson και παρουσιάζαν υπεξάρθημα του ισχίου,που σαν κοινό χαρακτηριστικό είχαν την αυτόματη ανάταξη μετά την έναρξη της βάδισης.
Οι περιπτώσεις παρουσιάζονται για να δειχθεί ότι η ανάταξη υπεξαρθρήματος ημιολικής αρθροπλαστικής Τhompson επιτυγχάνεται με φόρτιση βάρους εάν η αιτία του υπεξαρθήματος είναι η παρεμβολή του θυλάκου του ισχίου.
Γ2. 8
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚH ΘΕΡΑΠΕIΑ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΡΘΡΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΒΡΑΧΙΟΝΙΟΥ ΜΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΟΣΤΕΟΣΥΝΘΕΣΗ
Γ. Πετσατώδης, Π. Διονέλης, Ι. Χριστοφορίδης, Π. Γκιβίσης, Χ. Καρατζέτος, Ι. Πουρνάρας
Δημοσιεύθηκε η περίληψη στο περιοδικό ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΗ. Τόμος 13, Τεύχος 2: 54-55, 2000
Ανακοινώθηκε στο Κοινό Συνέδριο της ΟΤΕΜΑΘ και του Naughton Dunn
Club Μ. Βρεττανίας Χαλκιδική, Μάιος 2000.
Είκοσι (20) ασθενείς με ψευδάρθρωση του βραχιονίου αντιμετωπίσθηκαν με ευμεγέθη πλάκα και μοσχεύματα. Οι ασθενείς ήταν 13 γυναίκες και 7 άνδρες με μέση ηλικία 60 χρόνια (36-76 χρ.). Μία ασθενής είχε ενεργό σηπτική ψευδάρθρωση. Η προηγούμενη θεραπεία ήταν συντηρητική σε 12 και χειρουργική με διάφορες τεχνικές σε 8 ασθενείς. Η αντιμετώπιση έγινε κατά μέσο όρο 11,5 μήνες μετά την πρώτη θεραπεία (6 μήνες – 5 χρόνια). Η εγχείρηση περιελάμβανε εσωτερική οστεοσύνθεση με ευμεγέθη πλάκα ACP ή DCP 8-12 ετών και λαγόνια αυτομοσχεύματα. Το μήκος της πλάκας ήταν το 70% του μήκους του οστού. Η στερέωση των βιδών όταν υπήρχε οστεοπενία έγινε χωρίς σπειροτόμο. Όλα τα κατάγματα πωρώθηκαν μετά 4-6 μήνες. Η παρακολούθηση κυμάνθηκε από 6 μήνες – 6 χρόνια. Εκτιμούμε ότι η μέθοδος της εσωτερικής οστεοσύνθεσης με ευμεγέθη πλάκα και αυτομοσχεύματα αποτελεί ικανοποιητική αντιμετώπιση της ψευδάρθρωσης του βραχιονίου ιδίως σε ηλικιωμένους ασθενείς.
Γ2. 9
ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΕΥΜΕΓΕΘΕΣ ΝΕΥΡΟΣΑΡΚΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΓΟΝΑΤΟΣ
Π. Γκιβίσης, Δ. Καράταγλης, Ι. Στρατής, Α. Σκορδαλάκη, Ι. Πουρνάρας
Δημοσιεύθηκε η περίληψη στο περιοδικό της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ορθοπαιδικής και Τραυματολογίας
Αθήναι Τόμος 51, Συμπλήρωμα 2:226, 2000
Έκθεμα στο 56ο Συνέδριο της Ε.Ε.Χ.Ο.Τ. Αθήνα, Σεπτέμβριος 2000
Παρουσιάζεται η περίπτωση μιας ασθενούς ηλικίας 53 ετών με ιστορικό νόσου von-Recklinghausen, η οποία προσήλθε με έντονη διόγκωση της ΔΕ γαστροκνημίας, εκσεσημασμένες κιρσοειδείς ανευρύνσεις και ιδιαίτερα ευμεγέθη όγκο στην προσθιο – εσωτερική μοίρα του ΔΕ γόνατος.
Στο ιστορικό αναφέρεται αφαίρεση ογκιδίου από την περιοχή του ΔΕ γόνατος προ 30-ετίας, το οποίο όμως επανεμφανίστηκε μετά διετία και παρέμεινε σταθερό σε μέγεθος έως πριν ένα έτος, οπότε και παρατηρήθηκε έντονη αύξηση του μεγέθους της μάζας με πρόκληση σοβαρών λειτουργικών ενοχλημάτων στη βάδιση. Η προεγχειρητική διερεύνηση περιλάμβανε απλές ακτινογραφίες, φλεβογραφία και μαγνητική τομογραφία. Στη μαγνητική τομογραφία καταδείχθηκε όγκος διαστάσεων 15/12/9cm που διηθούσε το περιόστεο της κνήμης, τους δύο καθεκτικούς συνδέσμους της επιγονατίδας και το λιπώδες σώμα του γόνατος και της επιγονατίδας.
Ο όγκος εξαιρέθηκε σε δύο τμήματα, με μέση τομή, ώστε να παρασκευασθεί και διασωθεί ο επιγονατιδικός τένοντας. Η ιστολογική εξέταση που ακολούθησε, έδειξε λοβωτή μάζα που περιείχε πολλαπλά νευρινώματα, εύρημα συμβατό με το ιστορικό της νόσου von-Recklinghausen. Στην περιοχή του όγκου που αντιστοιχούσε στην έσω επιφάνεια του γόνατος βρέθηκε εστία νευροσαρκώματος μεγίστης διαμέτρου 12 cm, το οποίο προφανώς προήλθε από κακοήθη εξαλλαγή ήδη προϋπάρχοντος νευρινώματος. Η ασθενής ανένηψε ομαλά και βρίσκεται υπό χημειοθεραπευτική αγωγή.
Γ2. 10
ΟΛΙΚΗ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΙΣΧΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΥΒΡΙΔΙΟΥ ΜΕ ΚΟΤΥΛΗ ΜΕ ΕΠΙΚΑΛΥΨΗ ΥΔΡΟΞΥΑΠΑΤΙΤΗ
Ι. Πουρνάρας, Γ. Πετσατώδης, Χ. Καρατζέτζος, Σ. Τραπότσης, Π. Γκιβίσης
Δημοσιεύθηκε η περίληψη στο περιοδικό της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ορθοπαιδικής και Τραυματολογίας
Αθήναι Τόμος 51, Συμπλήρωμα 2: 232, 2000.
Ανακοινώθηκε στο 56ο Συνέδριο της Ε.Ε.Χ.Ο.Τ. Αθήνα, Σεπτέμβριος 2000
Παρουσιάζονται τα πρώιμα αποτελέσματα 90 πρωτογενών αρθροπλαστικών ισχίου τύπου υβριδίου, που πραγματοποιήθηκαν από τον ίδιο χειρουργό, με την ίδια τεχνική. Οι ασθενείς ήταν 84, ηλικίας άνω των 50 ετών, με μ.ό. τα 64 έτη.
Χρησιμοποιήθηκε για την κοτύλη η πρόθεση τύπου ARC2F που τοποθετήθηκε χωρίς ακρυλικό τσιμέντο, είναι ημισφαιρική με σπείρες και έχει επικάλυψη υδροξυαπατίτη. Για το μηριαίο τμήμα χρησιμοποιήθηκε η πρόθεση Omnifit που στερεώθηκε με ακρυλικό τσιμέντο και τεχνική τσιμέντου 2ης γενιάς. Η κεφαλή της πρόθεσης ήταν 28 mm μεταλλική (Cr-Co).
Το μετεγχειρητικό πρωτόκολλο περιλάμβανε μερική φόρτιση πλήρη φόρτιση μετά δύο μήνες και επανεξέταση τον 3, 6, και 12 μήνα και ακολούθως κάθε χρόνο. Η κλινική αξιολόγηση έγινε με το σύστημα D Aubigne-Postel και η ακτινολογική με τα κριτήρια της AAOS. Η μετεγχειρητική παρακολούθηση κυμάνθηκε από 2 ως 5 χρόνια.
Καμιά ακτινολογική και μηχανική χαλάρωση δεν έχει εμφανιστεί. Όλα τα στοιχεία με βάση την κλίμακα αξιολόγησης κρίνονται άριστα (15-18 βαθμοί).
Γ2. 11
ΟΣΤΙΚΟΙ ΟΓΚΟΙ ΑΝΩ ΑΚΡΩΝ
Χ. Ζήδρου, Χ. Δημητρίου, Ι.Χριστοφορίδης, Π.Γκιβίσης, Ι.Πουρνάρας.
Δημοσιεύθηκε η περίληψη στο περιοδικό Ορθοπαιδική 14,2:46, 2001
Έκθεμα στο 20ο Συνέδριο της ΟΤΕΜΑΘ 2001, Θεσσαλονίκη, 18-21 Απριλίου 2001.
Σκοπός της εργασίας είναι να διερευνήσει τη συχνότητα εμφάνισης των οστικών όγκων στο άνω άκρο και να τονίσει τη σημασία έγκαιρης διάγνωσης και της σωστής θεραπευτικής αντιμετώπισης.
Απ’ το 1983 μέχρι το 1999 νοσηλεύτηκαν στην Κλινική μας 43 ασθενείς με οστικούς όγκους του άνω άκρου. Οι 18 έπασχαν από εγχονδρώματα στα οστά των φαλάγγων των χεριών, 3 ασθενείς με μονήρη και 2 με ανευρυσματική κύστη κατά κύριο λόγο στην άνω μετάφυση του βραχιονίου, 4 ασθενείς με εξόστωση κυρίως του άνω άκρου του βραχιονίου, 9 ασθενείς με οστεοειδές οστέωμα (2 βραχιονίου, 2 ωλένης, 1 κερκίδας, 3 μετακαρπίων και φαλάγγων, 1 κεφαλωτού) και τέλος 4 ασθενείς με γιγαντοκυτταρικό όγκο (3 ωλένης και 1 κάτω άκρου κερκίδας).
Οι ασθενείς υποβλήθηκαν είτε σε ριζική τοπική αφαίρεση του όγκου είτε σε απόξεση της κυστικής βλάβης και πλήρωση της κοιλότητας με οστικά μοσχεύματα απ’ το λάγόνιο.
Το ίδιο χρονικό διάστημα νοσηλεύτηκαν στην Κλινική μας 3 ασθενείς με χονδροσάρκωμα του άνω άκρου του βραχιονίου και του ώμου που αντιμετωπίστηκαν οι δύο με ριζική εκτομή του όγκου και ημιαρθροπλαστική με ειδικά προκατασκευασμένη πρόθεση και ο ένας με ακρωτηριασμό. Τα αποτελέσματα μας ήταν ικανοποιητικά. Οι οστικοί όγκοι με εντόπιση στο άνω άκρο είναι α είναι αρκετά συχνοί και πρέπει να αντιμετωπίζονται με ανάλογη σοβαρότητα.