Α. 7
Η ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΜΕ ΒΕΛΟΝΗ H.W.O.H. 3MΜ ΣΕ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΗΣ Σ.Σ
Α.Χριστοδούλου, Γ.Καπετάνος, Π.Γκιβίσης, Σ.Μπίντας, Ι.Πουρνάρας, Π.Συμεωνίδης
Ανακοινώθηκε στο Α΄Ιπποκράτειο Σεμινάριο της ΕΕΧΟΤ.
ΚΩΣ 26-29 Σεπτεμβρίου 1991
Η μέθοδος της κλειστής βιοψίας της σπονδυλικής στήλης προσφέρει σε ποσοστό 70-90% ακριβώς, διάγνωση παθήσεων, ιδίως των σπονδυλικών σωμάτων και δίσκων, που μόνο με εγχείρηση μεγάλης βαρύτητας (θωρακοτομή κ.τ.λ.) θα μπορούσε να γίνει.
Η βιοψία γίνεται με τοπική νάρκωση, στην αίθουσα του χειρουργείου και είναι απαραίτητο το ακτινοσκοπικό μηχάνημα.
Σε 50 ασθενείς, που υπεβλήθησαν σε κλειστή, βιοψία της σπονδυλικής στήλης η διάγνωση τέθηκε σε ποσοστό 82%.
Σημαντικότατη είναι η συμβολή, των εργαστηρίων της μικροβιολογίας, του παθολογοανατομικού και του κυτταρολογικού
.
Α. 8
ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΜΟΣΧΕΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΗ
Π. Γκιβίσης.
Εισήγηση σε στρογγυλή τράπεζα που οργανώθηκε στο 3ο Tριήμερο για τις Mεταμοσχεύσεις.
Θεσσαλονίκη 3-5 Απριλίου 1992
H αντικατάσταση οστών και αρθρώσεων είναι μία ανάγκη η οποία καθημερινά γίνεται όλο και πιο πιεστική με την αύξηση του μέσου όρου ζωής, των ατυχημάτων και την αλλαγή των διατροφικών συνηθειών.
Οι ζώντες ή κατεργασμένοι οστικοί ιστοί ονομάζονται μοσχεύματα ενώ τα τεχνητά παρασκευάσματα εμφυτεύματα ή προθέσεις.
Στην καθημερινή πρακτική η πλειονότητα των μοσχευμάτων που χρησιμοποιούνται στην Ορθοπαιδική είναι αυτομοσχεύματα από την περιοχή των λαγονίων.
Η αντιμετώπιση των αρθροπαθειών βρήκε την λύση της τα τελευταία 30 χρόνια με την εκτεταμένη χρήση διαφόρων εμφυτευμάτων (προθέσεων) από μεταλλικά κράματα, βιοκεραμικά και πολυμερή υλικά. Συζητούνται επίσης η βιοσυμβατότητα και βιοανεκτικότητα κάθε υλικού.
Α. 9
ΥΠΕΡΚΟΝΔΥΛΙΑ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΒΡΑΧΙΟΝΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ.
Π.Γκιβίσης, Σ.Καλύβας, Α.Σαββίδου, Χ.Δημητρίου
Ανακοινώθηκε προσωπικά στο Περιφερειακό Σεμινάριο Συνεχούς Επιμόρφωσης Ορθοπαιδικών.
Έδεσσα 23-24 Μαίου 1992
Η άρθρωση του αγκώνος αποτελεί μία πολύπλοκη ανατομική περιοχή όπου οι συνέπειες ενός κατάγματος μπορεί να είναι αρκετά σοβαρές.
Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται οι μηχανισμοί προκλήσεως καταγμάτων στον αγκώνα και περιγράφονται οι επικρατέστερες ταξινομήσεις και είδη θεραπείας των καταγμάτων αυτών.
Στη συνέχεια παρουσιάζεται η εμπειρία της Ορθοπεδικής Κλινικής του ΑΠΘ από την εφαρμογή της χειρουργικής μεθόδου σε 30 ασθενείς.
Γίνεται ανάλυση των 25 περιπτώσεων που επανεξετάσθηκαν τουλάχιστον 1 χρόνο από της εγχειρήσεως. Περιγράφονται οι επιπλοκές και αξιολογούνται τα αποτελέσματα,τα οποία κρίνονται ως ικανοποιητικά.
A. 10
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΥΧΕΝΟΣ ΜΗΡΙΑΙΟΥ.
Γ. Πετσατώδης, Π.Παπαδόπουλος, Ι.Χατζώκος, Π.Γκιβίσης.
Ανακοινώθηκε στο Περιφερειακό Σεμινάριο Συνεχούς Επιμόρφωσης Ορθοπαιδικών.
Έδεσσα 23-24 Μαίου 1992
Η άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου και η ψευδάρθρωση του κατάγματος είναι οι δύο πιο σοβαρές επιπλοκές και εμφανίζονται σε υψηλά ποσοστά (20-30%). Τα κατάγματα κατηγορίας Garden I και II αντιμετωπίζονται με εσωτερική οστεοσύνθεση με ελεύθερες αυλοφόρες βίδες ή πολλαπλές βελόνες (π.χ. Knowles) στη θέση που βρίσκονται. Για τα κατάγματα κατηγορίας ΙΙΙ και IV κατά Garden το πρωτόκολλο θεραπείας διαφέρει ανάλογα με την ηλικία. Σε νέους ασθενείς ηλικίας κάτω των 60-65 ετών προτείνεται χειρουργική αντιμετώπιση τις πρώτες 6 ώρες από το κάταγμα. Η οστεοσύνθεση γίνεται με ελεύθερες αυλοφόρες βίδες ή πολλαπλές βελόνες Knowles. Σε ασθενείς ηλικίας 60-70 ετών με καλή υγεία και ικανοποιητικό προσδόκιμο επιβίωσης συνιστάται άμεσα ολική αρθροπλαστική. Σε ασθενείς ηλικίας άνω των 70 ετών προτιμάται ημιαρθροπλαστική Thompson.
Α. 11
ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΩ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΗΡΙΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1987-1991
Γ.Βενετσανάκης, Γ.Καπετάνος, Π.Γκιβίσης, Σ.Μπίντας, Γ.Μιχαηλίδης, Π.Συμεωνίδης
Ανακοινώθηκε στο Σεμινάριο του ΚΕΟΧ με θέμα «Κατάγματα άνω άκρου μηριαίου»
Ηράκλειο, 23-24 Μαίου 1992
Στη πενταετία 1987-1991, 3.454 κατάγματα της περιοχής του ισχίου νοσηλεύθηκαν στα Νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης. Από αυτά 2.008 (58,1%) ήταν κατάγματα της περιοχής των τροχαντήρων και 1.446 (41,87%) κατάγματα αυχένος. Η συχνότητα των καταγμάτων αυτών ήταν 88 ανά 100.000 κατοίκους για το 1991 έναντι 45,6 ανά 100.000 κατοίκους που ήταν για το 1981. Η αντίστοιχη αύξηση του πληθυσμού για τη δεκαετία ήταν 14,4%. Υπάρχει σαφής υπεροχή των γυναικών με κατάγματα ισχίου 2,18:1 ενώ η αντιστοιχία αναλογίας πληθυσμού είναι 1,03:1. Η μέση ηλικία ήταν 74,5 έτη και η πλεοιονότητα των καταγμάτων συνέβη την έβδομη και όγδοη δεκαετία της ζωής.
Συμπερασματικά : Η αύξηση του ποσοστού των καταγμάτων του ισχίου είναι πολύ μεγαλύτερη από την αύξηση του πληθυσμού . Ακόμη υπάρχει σαφής υπεροχή των γυναικών έναντι των ανδρών. Τα ευρήματα αυτά πιθανώς οφείλονται στην αύξηση του μέσου όρου επιβίωσης των κατοίκων, και στην αύξηση της οστεοπόρωσης.
Α. 12
ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΒΑΣΗΣ 1ΟΥ ΜΕΤΑΚΑΡΠΙΟΥ (1ΜΚ). ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΟΣΤΕΟΣΥΝΘΕΣΗ
Χ.Δημητρίου, Ι.Πουρνάρας, Π.Γκιβίσης, Γ.Γιάντσης, Σ.Καλύβας, Π.Συμεωνίδης
Ανακοινώθηκε στο 11ο Ετήσιο Συνέδριο Ορθοπαιδικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος
Χαλκιδική 12-15 Ιουνίου 1992
Το κάταγμα εξάρθρημα Bennett και το συντριπτικό ενδαρθρικό κάταγμα Rolando είναι κακώσεις της βάσεως του 1 ΜΚ για τις οποίες έχουν προταθεί διαφορετικές θεραπείες και υπάρχουν πολλές αντικρουόμενες απόψεις για το τελικό αποτέλεσμα.
Σε 21 κατάγματα βάσεως 1 ΜΚ, 17 Bennett και 4 Rolando εφαρμόσθηκε εξωτερική οστεοσύνθεση (Ball joint-mini Orthofix).
Με τοπική αναισθησία εγένετο η διεκβολή δύο βελόνων μια δια του μ. πολυγώνου και μιας δια της διαφύσεως του 1 ΜΚ.
Η ανάταξη γινόταν υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο. Ακτινολογικός έλεγχος και κλινική εξέταση των αρρώστων έγινε την 2η και 7η εβδομάδα οπότε και αφαιρείτο το σύστημα, τον 6ο μήνα και στη συνέχεια κάθε χρόνο.
Δεν υπήρξαν επιπλοκές εκτός δύο περιπτώσεων χαλάρωσης των βελονών. Στη μια περίπτωση υπήρξε απώλεια της ανάταξης.
Η εξωτερική οστεοσύνθεση στα κατάγματα της βάσεως του 1 ΜΚ φαίνεται ότι αποτελεί μία ασφαλή και εύκολη θεραπεία των καταγμάτων αυτών.
Α. 13
ΔΙΣΚΟΚΗΛΗ ΣΕ ΥΠΕΡΗΛΙΚΕΣ.
Γ. Καπετάνος, Α.Χριστοδούλου, Π.Γκιβίσης, Ι.Πουρνάρας,
Π.Συμεωνίδης
Ανακοινώθηκε προσωπικά στο Σεμινάριο «Χειρουργική Αντιμετώπιση της Οσφυοισχιαλγίας».
Αλεξανδρούπολη, 26-27 Σεπτεμβρίου 1992
Η πρωτότυπη αυτή εργασία ερευνά την συχνότητα της κήλης του μεσοσπονδυλίου δίσκου σε ηλικιωμένους ασθενείς που όπως βιβλιογραφικά πιστεύεται δεν είναι συχνή. ‘Ομως το ότι από 64 ασθενείς που έπασχαν από την πάθηση αυτή οι 13 είναι άνω των 55 ετών, οδηγεί τους συγγραφείς στο συμπέρασμα ότι τελικά η δισκοκήλη στην τρίτη ηλικία δεν είναι σπάνια. Επίσης σημαντικό εύρημα είναι ότι το προεξάρχον σύμπτωμα είναι η μυϊκή αδυναμία.
Α. 14
ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΩ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΗΡΙΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Γρ. Βενετσανάκης, Γ. Καπετάνος, Π. Γκιβίσης, Σ. Μπίντας, Α. Καρπώνης, Π. Συμεωνίδης.
Ανακοινώθηκε στο Φθινοπωρινό Συνέδριο της Ε.Ε.Χ.Ο.Τ. & Ημερίδα COCOMAC.
Αθήνα 28-31 Οκτωβρίου 1992
Στη πενταετία 1987-1991, 3.454 κατάγματα της περιοχής του ισχίου νοσηλεύθηκαν στα Νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης. Από αυτά 2.008 (58,1%) ήταν κατάγματα της περιοχής των τροχαντήρων και 1.446 (41,87%) κατάγματα αυχένος. Η συχνότητα των καταγμάτων αυτών ήταν 88 ανά 100.000 κατοίκους για το 1991 έναντι 45,6 ανά 100.000 κατοίκους που ήταν για το 1981. Η αντίστοιχη αύξηση του πληθυσμού για τη δεκαετία ήταν 14,4%. Υπάρχει σαφής υπεροχή των γυναικών με κατάγματα ισχίου 2,18:1 ενώ η αντιστοιχία αναλογίας πληθυσμού είναι 1,03:1. Η μέση ηλικία ήταν 74,5 έτη και η πλειονότητα των καταγμάτων συνέβη την έβδομη και όγδοη δεκαετία της ζωής.
Συμπερασματικά : Η αύξηση του ποσοστού των καταγμάτων του ισχίου είναι πολύ μεγαλύτερη από την αύξηση του πληθυσμού . Ακόμη υπάρχει σαφής υπεροχή των γυναικών έναντι των ανδρών. Τα ευρήματα αυτά πιθανώς οφείλονται στην αύξηση του μέσου όρου επιβίωσης των κατοίκων, και στην αύξηση της οστεοπόρωσης.
Α. 15
ΠΑΓΙΔΕΥΣΗ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΣΕ ΟΣΤΙΚΟ ΠΩΡΟ.
Π.Γκιβίσης.
Διάλεξη στα Μεταπτυχιακά μαθήματα που οργανώνονται από την Α΄ Ορθοπαιδική Κλινική του Α.Π.Θ. και το ΚΕΟΧ.
Θεσσαλονίκη 17 Νοεμβρίου 1992
Με σκοπό να ερευνηθεί η επίδραση του αναπτυσσόμενου και ώριμου πώρου σε παγιδευμένο περιφερικό νεύρο, προκλήθηκε χειρουργικά σε 12 πειραματόζωα (κουνέλια) διπολικό κάταγμα 2 εκ. του ΔΕ μηριαίου, αφαίρεση του οστικού διπόλου, περιέλιξη του ισχιακού νεύρου επί της περιοχής του κατάγματος και οστεοσύνθεση με ενδομυελική βελόνη Kirschner. H πώρωση των καταγμάτων υπήρξε πλήρης και το ισχιακό νεύρο εγκλείστηκε επιτυχώς μέσα στον οστικό πώρο. Η λειτουργικότητα του ισχιακού νεύρου εκτιμήθηκε κλινικά και ηλεκτρομυογραφικά, ενώ με την ιστολογική εξέταση των παρασκευασμάτων μελετήθηκε η επίδραση του αναπτυσσόμενου και ώριμου πώρου επί του νεύρου με τη διαίρεση των πειραματοζώων σε 4 ομάδες. Η θυσία τους έγινε στις 3,6,9 και 16 εβδομάδες.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι σε καμία από τις 4 κύριες ομάδες ο πώρος δεν πίεζε το νεύρο και μάλιστα αναπτυσσόταν πάντα σε κάποια απόσταση από αυτό.
Οι βλάβες που παρατηρήθηκαν ιστολογικά στα νεύρα ήταν κυρίως ισχαιμικού τύπου. Σε όλα τα νεύρα παρατηρήθηκαν στοιχεία βελτίωσης της λειτουργικότητας, κάτι που επιβεβαιώθηκε και ηλεκτροφυσιολογικά. Διατυπώθηκε ως πιθανή η θεωρία της ηλεκτρικής αντίστασης των νεύρων στον περικλείοντα πώρο, με δεδομένη την ηλεκτροαρνητικότητα των οστών στην περιοχή του κατάγματος και με προϋπόθεση την επαναλειτουργία του νεύρου, το οποίο πρέπει να είναι ανατομικά ακέραιο, ούτως ώστε η μετάδοση των ώσεων με την αναστροφή της πόλωσης της μεμβράνης που προκαλεί, να «απωθεί» τον πώρο.
H κλινική σημασία του πειράματος είναι ότι ενισχύει την άποψη της καθυστερημένης διερεύνησης ενός ακεραίου αλλά μη λειτουργούντος προσωρινά νεύρου, διότι ο οστικός πώρος που τυχόν θα αναπτυχθεί γύρω του δεν το επηρεάζει.
Α. 16
ΤΑ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΩ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΗΡΙΑΟΥ ΣΕ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Γ.Βενετσανάκης, Γ.Καπετάνος, Π.Γκιβίσης, Σ.Μπίντας, Χ.Δημητρίου , Π.Συμεωνίδης
Ανακοινώθηκε στο Γ΄ Γεροντολογικό Συνέδριο.
Θεσσαλονίκη 25 Νοεμβρίου 1992.
Ανάλογη προηγούμενης εργασίας.